İnsanların ilk yerleşiminde Ahşabın yeri

İnsanoğlu, ilk var olduğu andan beridir, yaşamım devam ettirebilmek için gerekli olan temel gereksinimlerini karşılamak durumunda kalmıştır. Bu temel gereksinimlerin başında korunma, barınma ve güvenlik ihtiyacı gelmektedir.
Yeryüzündeki ilk barınaklar, insanların korunma ve barınma gereksinimlerine olanak sağlayacak, mağara, ağaç kovuğu gibi doğa gereçlerini, bu ihtiyaçlara cevap verecek şekilde bilinçli olarak kullanmasıyla oluşmuştur.
Sonraki dönemlerde, iklim koşullarına uyabilmek ve değişik doğa etkilerine karşı koyabilmek için insanlar ağaç dallarını bir düğüm yerinde toplayarak, taşıyıcı bir iskelet çatkı kurmuşlar, üzerini ağaç dalları, hayvan derisi, çalı ve kamışlarla örterek kapalı mekanlar oluşturmuşlardır. Avcılık ve toplayıcılıkla geçindikleri bu dönemlerde insanlar, yapmış oldukları bu tür geçici kulübelerde ve çadırlarda yaşamaya başlamışlardır.
Daha sonraları, geçen geniş zaman süreci içinde yeryüzünde meydana gelen doğal afetler sonucu, barınaklar büyük zararlar görmüştür. Bunun üzerine insanoğlu barınağını ağaç direkler üzerine kaldırmıştır.
Su kıyılarında yaşayıp koruma, barınma ve güvenlik ihtiyaçlarına cevap arayan insanlar ise; su içine ağaç kazıklar çakılarak düzenlenen, ağaç döşemeler üzerine oturtulmuş, su üzeri barınaklarında yaşamlarını sürdürmüşlerdir. Bu konutların kara ile bağlantısı ağaç köprüler vasıtasıyla sağlanmış ve korunma amacına dönük sorunlar ortadan kaldırılmaya çalışılmıştır.
Özellikle, kullanılan araç gereçlerdeki önemli gelişmeler ve yırtıcı hayvanlara karşı duyulan korku, insanları toplu yaşamaya ve yardımlaşmaya zorlamıştır. Avcılıkla birlikte tarımla da uğraşmaya başlayan insan topluluklarıyla birlikte ilk kümeleşmeler oluşmuş ve böylece de köyler ortaya çıkmıştır.